آیا حامیان مادورو او را تنها خواهند گذاشت؟ - عینک ورساچه

به گزارش عینک ورساچه، حامیان نیکولاس مادورو، رئیس جمهوری ونزوئلا، بر این باورند که حداقل در یک مورد درباره مادورو اشتباه نکرده اند و آن استقامت او برای نگه داشتن طناب قدرت در دستانی است که از شدت فشار سفید شده اند.

اولین اصل از چاویزمو، جنبشی که بنیانگذار آن رئیس جمهوری پیشین ونزوئلا، هوگو چاوز بود، این است که چاویستاها تا ابد درگیر مبارزه با امپریالیسم ایالات متحده و خدمتگزاران آن در الیگارشی ونزوئلایی خواهند بود. لولو خورخوره ظاهراً در روز 23 ژانویه واقعی از آب درآمد: رهبر مخالفان، خوان گوآیدو، خود را رئیس جمهوری موقت خواند و امریکا، کانادا و بسیاری از کشورهای امریکای لاتین شتابان او را تأیید کردند. یکی از وفاداران مادورو می گوید: مسأله بنیادی در انقلاب ما حفظ استقلال است. هیچ فردی تسلیم دولت یا ضرب الاجل های ایالات متحده را نمی پذیرد. اوایل ماه جاری، من به همراه همکارانم از گروه بین المللی بحران به کاراکاس سفر کردیم و با مقامات بلند پایه فعلی و پیشین بخش های اجرایی، مجمع ملی مؤسسان حامی مادورو، حزب حاکم اتحاد سوسیالیست و دولت های منطقه ای، صحبت کردیم. طرف های گفت و گو پافشاری می کردند، عملکرد گوآیدو در اعلام خود به عنوان رئیس جمهوری موقت، به رسمیت شناخته شدن وی توسط دولت های دیگر و به کاربستن تحریم های جدید وحشت آفرین علیه دولت مادورو، باعث ایجاد انشقاق در ائتلاف حزب حاکم نشده است، بلکه بر عکس، این اقدامات بخش های بشدت رقابتی جنبش چاویستا را که گاهی بسیار ناامید نماینده عمل می کردند، به یک بلوک یکدست مقاوم تبدیل نموده است.

در تمام مدت گفت و گوهای طولانی ما، این مقامات تند و گزنده از ایالات متحده و گوآیدو انتقاد کردند اما همچنین باور داشتند (بعضی صادقانه و بعضی غیرصادقانه) که باید اشتباهاتی که طی دو دهه در قدرت بودن مرتکب شده اند ، جبران نمایند. آنها با این سؤال دست و پنجه نرم می کردند که آیا باید با مخالفان از در مصالحه درآیند؟ و اگر چنین است، چگونه؟ بعضی حتی پیشنهاد دادند که رهبر چاویستا تغییر کند، اگرچه هیچ کدام مطمئن نبودند که چگونه باید این کار صورت گیرد.

فرصت برای مذاکره وجود دارد، هر چند که این فرصت ها شنماینده هستند و موضع سرسختانه واشنگتن در قبال مادورو و سوسیالیسم در سراسر قاره امریکا، می تواند این فرصت ها را نابود کند.

نه خوب نه بد

هیچ کدام از اعضای ارشد چاویستا، به رغم عصبانیت شدیدشان از ایالات متحده، شدت بحران اقتصادی در ونزوئلا را کمرنگ جلوه ندادند. مادورو مسائل کشور از جمله تورم بالا، مهاجرت گسترده و کمبودها را ناشی از تحریم های اقتصادی امریکا که در آگوست 2017 علیه این کشور اعلام شد، می داند. اما مقامات ونزوئلا با او مخالفند. دولت اکنون به صورت ماهانه به شهروندان بسته های یارانه ای حاوی پاستا، برنج و آرد و مقداری تن ماهی می دهد. براساس گزارش ایندیپندنت، این بسته ها به بیش از 7 میلیون خانوار یا حدود 90 درصد از جمعیت این کشور تعلق می گیرد که بر اساس تخمین های یک منبع دولتی رقمی حدود 400 میلیون دلار در ماه هزینه آنها می گردد. اما ذخیره غذای کشور به مرز هشدار رسیده است. اواخر ماه ژانویه، ایالات متحده شرکت نفتی دولتی ونزوئلا را که تا آن موقع تنها و بزرگترین منبع دلار دولت مادورو بود، تحریم کرد. ایالات متحده امیدوار بود با لغو خرید نفت ونزوئلا بتواند رژیم را مستأصل کند و بخش های مختلف دولت را متقاعد سازد دست از حمایت مادورو بردارند و راه را برای گوآیدو و انتخابات آزاد باز نمایند.

به جای آن، مقامات ونزوئلایی بسرعت به فکر منابع دیگری برای کسب درآمد افتادند: برای مثال، انتقال طلا به ترکیه، یا فروش نفت به طرف های سوم به وسیله تسهیلگران روس. یکی از مقامات گفت: به دنبال راه هایی هستیم که با این مشکل کنار بیاییم. اکنون مباحث اصلی دولت پیدا کردن راه های عملی برای ابقا است.

آیا جایی برای آشتی هست؟

نخستین اصل جنبش، مقاومت در برابر امپریالیسم امریکا و بورژواهای ونزوئلایی است، اما این جنبش به همان اندازه متعهد است که با سختی ها، نابرابری ها و طرد سیاسی مبارزه کند.

گنجاندن این شعارها در مبارزات انتخاباتی بود که باعث شد چاویزمو عادلانه برنده انتخابات گردد و 15 سال در قدرت بماند و اکنون نیز همین رویکرد است که باعث شده این جنبش حمایت حداقل 20 درصدی رأی دهندگان را داشته باشد.

اگر ماندن در قدرت به بهای نادیده دریافت این اهداف گردد، آیا چاویستا موقتاً با انتقال قدرت سیاسی موافقت خواهد نمود؟ یا ماندن در قدرت به هر قیمت و رنجی می ارزد؟ بسیاری از چاویستاها مشتاق اعطای امتیازاتی برای آرام کردن مخالفان و ایالات متحده هستند. آنها آماده اند تا در شورای ملی انتخابات تعادل سیاسی برقرار نمایند، قدرت قانونی را به مجمع ملی که توسط مخالفان راهنمایی می گردد، بازگردانند و برای انتخابات بعدی از ناظران بین المللی دعوت نمایند.

ما با مشاور ارشد چاویستا که معروف است عملگراست و اغلب از او به عنوان رهبر نسل بعدی جنبش یاد می گردد، صحبت کردیم. او با اشاره به مصاحبه اخیر مادورو گفت، مادورو امکان برگزاری یک انتخابات زودهنگام - که خواسته مخالفان است- را رد ننموده است که به این معنی است که رژیم حاضر به مذاکره است.

یکی از اعضای مجمع مؤسسان هوادار دولت که یک چاویستای وفادار به مادورو اما منتقد است نیز پیشنهاد ایجاد دولت نظامی موقت را داده تا راه برای برگزاری انتخابات نهایی بدون حضور مادورو باز گردد. این پیشنهاد که توسط این مقام مطرح شد اما مورد تأیید قرار نگرفت از این قرار بود که ژنرال ها برای یک یا دو سال قدرت را در اختیار بگیرند و با مخالفان و مجامع بین المللی مذاکره نمایند، آن وقت شرایط را برای روی کار آمدن رهبران غیرنظامی مهیا سازند.

بعضی از مقامات نیز مخالفان را مسبب شکست خودشان معرفی می نمایند، حتی عملگراترین عضو چاویستا هم خواستار آزاد شدن زندانیان سیاسی ونزوئلا که براساس تخمین ها 996 نفر هستند، نیست. آنها در مقابل اصلاحات سیاسی و قضایی بسیار دفاعی برخورد می نمایند. اخیراً یک روزنامه نگار اسپانیایی از مادورو پرسیده بود که چرا مجمع مؤسسان را در سال 2017 تأسیس نموده و مجمع ملی را که توسط مخالفان کنترل می شد را لغو نموده است. این روزنامه نگار با لحنی طعنه آمیز از مادورو پرسید آیا او میخواهد برای مقابله با بحران ها مجلس سومی تأسیس کند؟ مادورو گفت: جواب نمی دهم. این سؤال شما کنایه آمیز است. سؤال دیگری بپرسید....ونزوئلا دلایل قوی برای تأسیس یک نهاد قانونگذاری داشته است. متوجه نمی شوید؟ تنها چیزی که ما از شما می خواهیم، احترام است.

منبع: Foreign Affairs