جستجوی روزنه امید در طول همه گیری ویروس کرونا - عینک ورساچه

به گزارش عینک ورساچه، تقویم روز به روز پیش می رود. اگرچه همه گیری یک شبه از بین نمی رود اما سال در حال تغییر امید جدیدی را نشان می دهد که به زودی همه گیری ویروس کرونا خاتمه می یابد. شما چگونه در این زمان وحشتناک فکر می کنید؟ من سعی می کنم خوشبین باشم و در پی روزنه امید هستم.

احتیاج به روزنه امید

اثرات COVID-19 مردم را در سراسر دنیا تکان داده است. قلب من برای کسانی که عزیزان خود را از دست داده اند - به ویژه کسانی که نتوانسته اند آخرین خداحافظی خود را با عزیزان شان داشته باشند یا بستگان داغدار خود را در آغوش بگیرند - می سوزد. در زمان های عادی ما خداحافظی های نهایی را بدیهی می دانیم اما اکنون اینگونه نیست.

تماشا دوستان بیکار و صاحبان مشاغل کوچک که برای همواره کار خود را تعطیل می نمایند دردناک است. ای کاش می توانستم به همه اطمینان دهم که زندگی به حالت عادی باز می گردد اما می دانم که برخی از مشاغل هرگز بازگشایی نمی شوند و برخی از زندگی ها هرگز مانند سابق نخواهند بود.

سال 2020 از جهات مختلف افتضاح بود اما بدترین سال زندگی من نبوده است. اگر مجبور باشم بدترین ده سال زندگی ام را رتبه بندی کنم، سال 2020 حتی در این فهرست قرار نمی گیرد. آن دهه مملو از آسیب های پزشکی، درد مزمن، ناباروری، از دست دادن شغل، شرایط نامناسب سلامتی مادرم و یک همکار دیوانه بود که به شوهرم حمله فیزیکی کرد و از دست دادن شرکت ما هم بود.

تا کنون، من و خانواده ام هیچ اثر مخربی از COVID-19 نداشته ایم. ما نه به ویروس مبتلا شده ایم و نه کسی را به آن مبتلا نموده ایم. بچه های من دلتنگ مدرسه هستند من و شوهرم دلمان برای تماشا دوستان و همکارانمان تنگ شده است و همه ما برای در آغوش گرفتن افراد خارج از خانواده نزدیک خود حسرت می خوریم اما در کل ما سال 2020 را تقریباً بدون آسیب گذرانده ایم.

من با کسانی که در حال حاضر سختی را تجربه می نمایند همدلی می کنم. من سال های دردناک و دلخراش زیادی را در زندگی ام تجربه نموده ام و می دانم که رنج کشیدن چه حسی دارد.

من بعلاوه اهمیت جستجو برای روزنه امید را درک می کنم. در میان تاریکی در پی نور می گردم.

جستجوی روزنه امید

فردریش نیچه یکبار گفت: آنچه ما را نمی کشد ما را قوی تر می نماید. من صادقانه می گویم مطمئن نیستم که این کاملا درست باشد.

من بسیاری از رویدادهای آسیب زا را تجربه نموده ام که باعث می گردد احساس تنهایی، ناراحتی و اضطراب کنم. به جای اینکه بعد از سرانجام کار خود را قوی تر از همواره احساس کنم، احساس شکست، اضطراب و ضعف کردم. آسیب های پزشکی من بیش از یک دهه پیش رخ داد اما مراجعه به پزشک هنوز مرا نگران و هراسان می نماید.

قدرت ممکن است ناشی از آن لحظات خارق العاده نباشد اما قطعاً در پی آن می آید. چه بخواهم و چه نخواهم، هر برخورد دشواری درباره من به من آموخت و بسیاری از آن تجربیات جهت پیش بینی شده من در زندگی را برای همواره تغییر داد.

ممکن است بعد از هر رویدادی احساس قدرتمندی نکنم اما احساس متفاوتی دارم. جستجوی روزنه امید در طول و پس از وقایع وحشتناک به من یاری می نماید تا دیدگاه و تمرکزم را تغییر دهم.

تماشا چیزهای خوب در یک رویداد بد آسان نیست اما این روزنه ها می توانند امید و آرامش را در مواقع ناامید نماینده ایجاد نمایند.

شاید در حال حاضر جستجوی چیزهای خوب کاملاً غیرممکن به نظر برسد. این کاملاً قابل درک است و نباید برای داشتن چنین احساسی به خودتان سخت گیرید.

کنار آمدن با سختی و مسائل منفی که شما را تحت فشار قرار می دهد، چالش برانگیز است اما اگر می توانید قدرت خود را جمع کنید، سعی کنید در پی چراغ های روشن باشید و برای یاری به شما در دید خوب در پی پشتیبانی هم باشید. ما اغلب احتیاج داریم که دیگران در تاریکی به روشنایی های موجود اشاره نمایند.

عبور از سنگینی رویدادهای منفی

بدون اتفاقات نامطلوب زندگی من، مطمئن نیستم که اتفاقات خوب را تشخیص دهم. وقتی همه چیز وحشتناک است، باعث می گردد از کوچکترین هدایایی که زندگی می تواند ارائه دهد قدردانی کنم. وقتی همه چیز خوب پیش می رود، کنار گذاشتن آن گنجینه های کوچک آسان است.

در طول این همه گیری کرونا و پس از دوران سخت دیگر در زندگی، من کوچکترین درخشش خوب را جستجو می کردم. من خشنودم که همواره توانسته ام حداقل یکی را پیدا کنم.

هنگامی که من از درد های مزمن رنج می بردم، شوهرم آنجا بود تا از من حمایت کند. به جای بازگشت به کار پس از از دست دادن شغل، از این فرصت استفاده کردم و مادری خانه دار شدم. بعد از اینکه شرکت خود را از دست دادیم، من و شوهرم بر آرامش یکدیگر و یادگیری بحث در خصوص خواسته ها و احتیاجهای خود تمرکز کردیم.

هر بار که اتفاق وحشتناکی رخ می داد، من طرز فکر خود را تغییر می دادم و آغاز به مشاهده روشن تر جهت می کردم. این تغییرات یک شبه اتفاق نیفتاد سالها طول کشید تا کاملاً درک گردد بنابراین برای یک تغییر یک شبه برنامه ریزی نکنید.

ارزیابی مجدد انتخاب های زندگی

لحظات بد بیش از هر چیز به من آموخت که انتخاب های زندگی خود را دوباره ارزیابی کنم. پس از تجربه موانع عظیم پزشکی، تصمیم گرفتم زندگی خود را در یک اتاقک تلف نکنم. پس از مبارزه با ناباروری، من تصمیم گرفتم که در خانه بمانم.

وقتی همه گیری آغاز شد، من آغاز کردم به پرسیدن همان سوالاتی که قبلاً بارها پرسیده ام. چه چیزی مرا خشنود می نماید؟ چه کسی را می خواهم دیدار کنم؟ می خواهم با اوقات فراغتم چکار کنم؟

من سوالات جدیدی را هم اضافه کردم. در زمان COVID-19 چه چیزی را از دست می دهم؟ قبل از کرونا چه می کردم که دیگر نمی خواهم انجام دهم؟

چنین لحظاتی می تواند ما را مجبور کند که دکمه مکث را فشار دهیم تا منطقی تر زندگی کنیم. ممکن است نتوانید شغل خود را تغییر دهید اما همچنان می توانید از خود بپرسید که ترجیح می دهید چه کاری انجام دهید. اهداف شما چیست و اگر دیگر نمی خواهید کار کنید چگونه می توانید آماده آن شوید؟

آیا به کمد پر از لباسی که نمی پوشید خیره شده اید؟ آیا دلتان برای پوشیدن آنها تنگ شده است یا خودتان را در خانه ای با وسایلی که احتیاج ندارید گرفتار نموده اید؟

وقتی همه چیز تمام شد، فقط طبق معمول به زندگی باز نگردید. اکنون وقت بگذارید و از خود بپرسید که از زندگی چه می خواهید و به چه چیزی احتیاج دارید.

کوشش برای همدلی

سرزنش دیگران به خاطر شرایط زندگی آسان است اما ما همواره نمی توانیم موفقیت اقتصادی خود را کنترل کنیم. تعداد کمی از مردم می توانند طوفان اقتصادی مانند این را پشت سر بگذارند. حتی باهوش ترین افراد از نظر اقتصادی احتمالاً برای این طوفان ساله آمادگی نداشتند.

قبل از مسائل پزشکی ام، به کسانی که از درد مزمن رنج می بردند فکر نمی کردم. نمی توانستم دنیایی را تصور کنم که مردم در آن از خواب با درد بیدار می شوند. وقتی که با درد زندگی می کردم، به راحتی توانستم بفهمم که چگونه کارهای روزمره برای افراد دارای معلولیت چالش برانگیز است.

دنیا در حال حاضر پر از افرادی است که در حال مبارزه هستند. لطفاً تمام کوشش خود را بکنید تا خودتان را جای آنها بگذارید. حتی اگر پول خود را پس انداز نموده اید، هنوز شغل خود را دارید و خشنود هستید که در رفت و آمد نیستید. تصور کنید اگر شرکت شما درهای خود را بست، کارفرمای شما موقعیت شما را حذف کرد یا عزیزان شما بیمار و در حال مرگ بودند چه می کردید.

همواره اتفاقات بد برای افراد خوب می افتد. دفعه بعد که کسی رنج می برد، سعی کنید او را بر اساس انتخاب هایش قضاوت نکنید. سعی کنید تشخیص دهید که بسیاری از ما در شرایط سخت زندگی خود قرار داریم.

روزنه امید از سال 2020

بنابراین همه گیری به من چه آموخت؟ در اینجا روزنه امید من از سال 2020 آمده است. مواردی که باید از این به بعد توجه بیشتری به آنها داشته باشم و فضای بیشتری برای آنها ایجاد کنم.

جوامع محلی فوق العاده ارزشمند هستند

این بیماری همه گیر به من یاری کرد ارزش جامعه خود را بشناسم. دلم برای برخورد با همسایه ها در باشگاه بدنسازی و خواربارفروشی تنگ شده است.

وقتی در صف مدارس پسرانم می نشینم یا در زمین بازی با دوستان صحبت می کنم، دلم برای مکالمات کوتاه تنگ می گردد. از همه بدتر، دلم برای تماشا لبخند مردم تنگ شده است. باورش سخت است که من لبخند را امری عادی می دانستم اما اکنون با ماسک دیگر لبخندی دیده نمی گردد.

هر چند وقت یکبار با شخصی که می شناسیم برخورد می کنیم. هر یک از ما عقب می رویم تا فاصله اجتماعی را حفظ کنیم و فقط چند لحظه گپ بزنیم. زندگی ما در حال حاضر بسیار فرق دارد در جستجوی چهره های آشنا در دنیایی هستم که احساس آشنایی ندارد.

همه احتیاج به حمایت دوستان یا بستگان دارند

سال جاری با دوستان و اعضای خانواده تماس گرفتم تا فقط سلام کنم. قبل از COVID-19، من اغلب با عموی هفتاد و چهار ساله ام تماس نمی گرفتم. حالا من هر ماه با او تماس می گیرم تا با او تبادل نظر کنم و او را آنالیز کنم.

هفته ای یکبار، یک ایمیل می زنم تا به کسی که مدتی است او را ندیده ام سلام کنم. من بعلاوه Google Meets را نصب کردم و اخیراً درخت کریسمس کوچکی را برای دوستی که تعطیلات را بدون خانواده جشن می گرفت، کنار گذاشتم.

من و شوهرم خوش شانس هستیم که در این دوران سخت یکدیگر را داریم. ما می دانیم که بسیاری از رنج ها به تنهایی تحمل می شوند. چند تن از دوستان و آشنایان به من گفته اند که چقدر از تماس های تلفنی و ایمیل های من قدردانی می نمایند، بنابراین وقتی همه چیز تمام شد، به تماس خود ادامه خواهم داد.

تماس فیزیکی دنیا را به مکان بهتری تبدیل می نماید

این هفته گذشته من امیدوارم آخرین کریسمس با فاصله اجتماعی را جشن بگیرم. با ماشین به خانه پدر و مادرم رفتم، جایی که من و بچه هایم در فاصله چند متری با آنها نشسته بودیم و هدایایی را در حیاط جلویی باز کردیم.

همواره عجیب است که پدر و مادرم را ببینم و آنها را در آغوش نگیرم. چه کسی می دانست که همه ما بغل کردن را آرزو کنیم؟

ما باید برای خانواده خود وقت بگذاریم

زمان در سال 2020 همه معنی خود را از دست داده است. بدون احتیاج به بیدار شدن برای مدرسه، عجله برای کار، رانندگی برای رسیدن به تمرینات یا حضور در رویدادها، روزها در یک جریان پیوسته رویدادها تمام می شوند. برخی صبح ها یادم نمی آید چه روزی از هفته است. به سراغ تقویم می روم تا آن را آنالیز کنم و مطمئن شوم.

این ممکن است وحشتناک به نظر برسد اما سال 2020 برای ما بد نبوده است. من و شوهرم، بچه هایم به خاطر اینکه جایی برای رفتن نداشتیم، زمان زیادی را با یکدیگر گذراندیم. ما ساعت های بی شماری را صرف چرت زدن روی مبل، پختن شام، پیاده روی، دوچرخه سواری و نشستن کنار آتش در حیاط جلویی نموده ایم. ما حتی هفته گذشته چرخ های تمرین را از روی دوچرخه بچه پنج ساله ام بیرون کشیدیم!

نه گفتن اشکالی ندارد

من از سرعت آهسته ای که زندگی در حال حاضر ارائه می دهد لذت بردم. من از اهمیت نه گفتن به رویدادهایی که نمی خواهیم در آنها شرکت کنیم یا فعالیت هایی که ترجیح می دهیم انجام ندهیم، استقبال می کنم. امیدوارم بتوانم در آینده به این ایدئولوژی پایبند باشم.

زمان مهم است بنابراین نباید آن را هدر دهیم

این بیماری همه گیر باعث شده است که بفهمم چقدر زمان را برای اشتباه کردن هدر داده ام.

وقتی زندگی به حالت عادی برگردد، من دیگر زمان را بدین شکل تلف نمی کنم. من می خواهم وقت خود را عاقلانه تر با ایجاد فضایی برای نوشتن، ورزش کردن و لذت بردن از علاقه های خود صرف کنم. من تفریح هایم را در خصوص سایر فعالیت ها متمرکز می کردم اما می خواهم برعکس زندگی کنم. از این به بعد، من می خواهم زمان خود را در جایی که اهمیت دارد متمرکز کنم.

سال 2020 برای شما چگونه گذشت؟ آیا سال جاری توانسته اید روزنه امید را جستجو کنید؟ اگر چنین است، چه چیزی کشف نموده اید؟

منبع:

onefrugalgirl